Sint-Helenasluis

De omgeving van de driebek, gevormd door de Gete, de Borggracht en de Sint-Helenasluis, dateert uit 14de eeuw. De sluis werd vroeger de Roos genoemd. De huidige naam verkreeg zij in de 19de eeuw van enkele Tiense sympathisanten van Napoleon. Twee van hen, Antoine Pasch en Charles Verlat, deden een aanvraag om een herberg aan de sluis te beginnen. In 1870 kreeg de herberg de naam Ile Saint-Hélène naar het eiland waarnaar Napoleon verbannen was. De herbergnaam werd later ook gebruikt ter aanduiding van de sluis en de vesten.

In het begin van de jaren ‘80 werd de Sint-Helenasluis gerestaureerd. Het is één van de vele sluizen die op de Gete en haar bijrivier de Mene gelegen waren, en die het waterdebiet regelden voor de watermolens. Het sluisgebouw (17de eeuw) is overwegend in bak- en zandsteen opgetrokken. Het steunt op een rondboog die de Borggracht overspant. Het gerestaureerde gebouw vertoont slechts een paar kenmerken uit de traditionele stijl: de in vlechten gelegde zijpuntgevel met topstuk en de steigergaten onder de daklijst.